Właściciel: | Arseon |
Kraj: | Rosja Carska |
Okres historyczny: | brak danych |
Znaleziono: | b.d. |
Materiał awersu: | mosiądz |
Materiał rewersu: | g.jednorodny |
Wykończenie: | srebrzony |
Sygnowanie: | BUCH = БУХЪ |
Wytwórca: | BUCH = БУХЪ (Санкт-Петербург) |
Średnica: | brak danych |
Typ uszka: | drut |
Rant: | ●--| |
Profil: | ( - jednowarstwowy, wypukły |
Rosyjski guzik urzędniczy
© buttonarium.eu
Awers
Awers przedstawia pelikana karmiącego młode własną krwią.
Ciekawostka
W XIX wieku, pelikan miał wiele znaczeń, był symbolem dobroczynności i opiekuńczości, symbolizował również najwyższe poświęcenie i oddanie w wychowaniu młodych pokoleń, uosabiał też duchowego przewodnika do miejsca przeznaczenia, a w kontekście sakralnym był alegorią ofiary Jezusa Chrystusa. Podobne znaczenie miał też kormoran i łabędź.
Rewers
Rewers sygnowany przez wytwórcę Buch z Sankt Petersburga.
Przeznaczenie i datowanie
Guziki te nosili pracownicy Departamentu Instytutu cesarzowej Marii (Ведомство учреждений императрицы Марии), która została założyła w 1796 roku przez Marię Fiodorowną, żonę cara Aleksandra III Romanowa. Instytucja ta miała charakter charytatywno-wychowawczy i istniała aż do 1917 roku.
Ciekawostka
Wybór wizerunku pelikana karmiącego młode własną krwią miał oznaczać zarówno miłość rodziców do dzieci oraz opiekę cesarza nad swoim narodem.
Źródła
● Słownik symboli literackich - pelikan
● Wikipedia.pl - Maria Fiodorowna (Dagmar Duńska)
● Wikipedia.pl - Pelikan (heraldyka)
● Wikipedia.ru - Ведомство учреждений императрицы Марии
● www.pugoviza.ru - Ведомство учреждений императрицы Марии Федоровны
Buch = БУХЪ, fabryka guzików należąca do braci Buch (Бухъ), została założona w Petersburgu w 1816 roku. W 1829 roku fabryką zarządzali kupcy Transzel (Траншель) i Buch. W spisie wystawy przemysłowej w Petersburgu w 1833 roku figurują jeszcze obaj właściciele, natomiast na wystawie w 1843 roku w Moskwie jako właściciele fabryki są wymienieni tylko bracia Buch. W 1890 roku fabrykę przejął kupiec Fryderyk Karłowicz Gutchejl (Ф.–К. А. Гутхейль), jednak nadal produkował on guziki pod marką braci Buch, co najmniej do roku 1913 (ostatni zapis w książce adresowej Petersburga).
*) Opis wymaga uzupełnienia:
sprawa spółki BUCH - NORBLIN Warszawa,
oraz sprawa spółki BUCH - RÜKERT.
Spółka Buch & Rukert mieściła się w Warszawie na ul. Długiej nr 557.
Kamienica nr 557 należała do Jakuba i Teofila Piotrowskich (wg. danych z 1852 roku). Panowie byli członkami Delegacji Miejskiej powołanej w 1861 roku.
Proszę o pomoc w uzupełnieniu tego opisu
Źródła Dubrowska M., Sołtan A. - Wytwórnie guzików w dziewiętnastowiecznej Warszawie i ich produkcja, Almanach Muzealny 3, Warszawa 2001
Wikipedia.pl - Zakład Platerniczy Norblinów
www.ipsb.nina.gov.pl - Spółka Akcyjna Fabryk Metalowych - Fabryka "Norblin, Bracia Buch i T. Werner" w Głownie - widok ogólny na zakład
www.madein.waw.pl - Spółka Akcyjna Fabryk Metalowych P.F. „Norblin, B-cia Buch i T. Werner” w Warszawie
www.pugoviza.ru - БР. БУХ
www.pugoviza.ru - БУХ
www.pugoviza.ru - БУХ - поставщик двора ЕИВ
www.pugoviza.ru - ТРАНШЕЛЬ и БУХ
www.sciezkimniejszosci.waw.pl - Spółka Akcyjna Fabryk Metalowych p.f. „Norblin, Bracia Buch i T. Werner”
www.zw.com.pl - Dziwne dzieje Norblina
Przy opracowaniu opisu wykorzystano informacje od użytkowników oraz wnioski z analizy guzików w Buttonarium.
Jeśli chciałbyś coś dodać do tego opisu, to napisz poniżej komentarz. Nie zapomnij podać źródeł tych informacji.